REACH
ROZPORZĄDZENIE (WE) NR 1907/2006 PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY dotyczące rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH)
REACH ma na celu poprawę ochrony zdrowia ludzkiego i środowiska poprzez lepszą i wcześniejszą identyfikację swoistych właściwości substancji chemicznych. Odbywa się to poprzez cztery procesy REACH, a mianowicie rejestrację, ocenę, autoryzację i ograniczenie chemikaliów. REACH ma również na celu zwiększenie innowacyjności i konkurencyjności przemysłu chemicznego w UE.
„Brak danych brak rynku”: REACH nakłada na przemysł odpowiedzialność za zarządzanie ryzykiem związanym z chemikaliami i dostarczanie informacji dotyczących bezpieczeństwa substancji. Producenci i importerzy są zobowiązani do gromadzenia informacji o właściwościach swoich substancji chemicznych, które pozwolą na ich bezpieczne postępowanie, oraz do rejestrowania informacji centralnie w Europejskiej Agencji Chemikaliów (ECHA) w Helsinkach. ECHA jest centralnym punktem systemu REACH: zarządza bazami danych niezbędnymi do obsługi systemu, koordynuje dogłębną ocenę podejrzanych substancji chemicznych i tworzy publiczną bazę danych, w której konsumenci i specjaliści mogą znaleźć informacje o zagrożeniach.
REACH wzywa również do stopniowego zastępowania najbardziej niebezpiecznych chemikaliów (zwanych „substancjami wzbudzającymi szczególnie duże obawy” – w skrócie „SVHC”), gdy zostaną określone odpowiednie alternatywy.
REACH ma zastosowanie w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG). EOG obejmuje wszystkie państwa członkowskie Unii Europejskiej, a także Islandię, Norwegię i Liechtenstein.
Zgodność z REACH jest obowiązkowa dla firm wprowadzających artykuły do obrotu w EOG. Ważne jest, aby zrozumieć, że REACH ma zastosowanie nie tylko do chemikaliów per se, ale do wszystkich rodzajów substancji, mieszanin i wyrobów określonych w rozporządzeniu – w tym artykułów używanych w życiu codziennym.
Chociaż rozporządzenie REACH zostało przyjęte w celu połączenia kilku indywidualnych rozporządzeń i dyrektyw w jeden akt prawny, obecnie uważa się je za prawdopodobnie najbardziej skomplikowane rozporządzenie UE w zakresie przedsiębiorstw w EOG. W szczególności powiązane wyzwania dla MŚP (małych i średnich przedsiębiorstw) mogą być znaczne.
Ustawodawstwo – Ołów na liście kandydatów SVHC
Substancje spełniające jedno lub więcej kryteriów określonych w art. 57 rozporządzenia REACH można zidentyfikować jako substancje wzbudzające szczególnie duże obawy (SVHC) i umieścić na liście kandydackiej w celu uzyskania zezwolenia.
Substancje wzbudzające szczególnie duże obawy SVHC mogą być:
- Substancje spełniające kryteria klasyfikacji jako rakotwórcze, mutagenne lub toksyczne dla rozrodczości kategorii 1A lub 1B zgodnie z rozporządzeniem CLP (rozporządzenie UE (WE) nr 1272/2008 w sprawie klasyfikacji, oznakowania i pakowania substancji i mieszanin chemicznych)
- Substancje trwałe, wykazujące zdolność do bioakumulacji i toksyczne (PBT) lub bardzo trwałe i wykazujące bardzo dużą zdolność do bioakumulacji (vPvB) zgodnie z załącznikiem XIII do rozporządzenia REACH
- Zidentyfikowane, na podstawie indywidualnych przypadków, na podstawie dowodów naukowych jako wywołujące prawdopodobne poważne skutki dla zdrowia ludzkiego lub środowiska o równoważnym poziomie obaw, jak powyżej
Po zidentyfikowaniu substancji jako SVHC jest ona umieszczana na liście kandydackiej. Włączenie do listy kandydackiej nakłada obowiązki i obowiązki na dostawców substancji, a także na dostawców wyrobów zawierających substancję, jeżeli stężenie substancji w wyrobie przekracza określony próg.
Rekomendacja ARGE dotycząca ołowiu znajdującego się na liście kandydackiej SVHC REACH.
27 czerwca 2018 r. Metal ciężki (Pb) został dodany do „Listy kandydackiej substancji wzbudzających szczególnie duże obawy w ramach REACH” („Lista kandydacka SVHC”). Uruchomiło to określone obowiązki i obowiązki wynikające z rozporządzenia REACH dla wielu firm, w tym producentów sprzętu budowlanego. W odniesieniu do produktów okuć budowlanych często stosuje się ołów jako niewielki dodatek do stopów, z których wykonane są komponenty (aw niektórych przypadkach same produkty). Ołów jest dodawany ze względu na jego właściwości łamania wiórów, co umożliwia lepszą i bardziej wydajną obróbkę np. mosiądz i stal.
Najważniejszym obowiązkiem wynikającym z rozporządzenia REACH jest „obowiązek przekazywania informacji o substancjach zawartych w wyrobach” (rozporządzenie REACH, art. 33). Przyczyną tego „obowiązku przekazywania informacji o substancjach w wyrobach” jest sytuacja, w której składniki produktów (w niektórych przypadkach same produkty) zawierają ołów w stężeniu przekraczającym 0,1% masy (w / w). Ponieważ obowiązek ten ma wpływ na wielu dostawców produktów okuć budowlanych (np. Cylindry, urządzenia do zamykania drzwi), ARGE przygotowało zalecenie dotyczące sposobu przestrzegania tego i innych powiązanych zobowiązań. ARGE opracowała również przykładowy list informacyjny, który określa, jakie dostawcy treści informacyjnych muszą dostarczyć, aby spełnić obowiązki wynikające z rozporządzenia REACH, art. 33, aby postępować zgodnie z odpowiednimi obowiązkami REACH. Rekomendację i przykład listu informacyjnego można znaleźć tutaj.
Ograniczenie niklu
ZAŁĄCZNIK XVII do REACH dotyczy „Ograniczeń w produkcji, wprowadzaniu do obrotu i stosowaniu niektórych niebezpiecznych substancji, mieszanin i wyrobów”
Pozycja 27 do ZAŁĄCZNIKA XVII obejmuje ograniczenia dotyczące niklu i wyrobów zawierających nikiel.
Pozycja 27 w obecnej wersji nie obejmuje niklu zawierającego wyroby budowlane lub elementy sprzętu budowlanego.
(patrz dokument REACH, załącznik XVII, pozycja 27).
Historia sukcesu „Nickel Guideline”
W pierwszym kwartale 2017 r. Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) opublikowała „Wytyczne dotyczące artykułów, które mają mieć bezpośredni i przedłużony kontakt ze skórą w związku z pozycją ograniczenia 27 załącznika XVII do REACH w sprawie: Nikiel i związki niklu”. W tym projekcie wytycznych wymieniono klucze, breloki i breloki do kluczy w części „Artykuły, które zgłoszono jako powodujące alergię na nikiel i przykłady podobnych rodzajów artykułów”. Dla ARGE włączenie kluczy do odpowiedniej tabeli projektu było niezwykle niepokojące, ponieważ gdyby wytyczne stały się oficjalnym dokumentem ECHA, użycie niklu w kluczach mogłoby zostać ograniczone, a nawet zabronione. Zdecydowanie popierany przez niemieckiego członka ARGE, FVSB, i ramię w ramię z CLEPA, Europejskim Stowarzyszeniem Dostawców Motoryzacyjnych, ARGE lobbowało w ECHA, wyjaśniając, dlaczego klucze, kółka i breloki do kluczy należy wyeliminować z tej listy.
W wyniku silnego indywidualnego lobbingu w odniesieniu do kilku linii produktów oraz silnego sprzeciwu Instytutu Nickel w Brussel, z którym ARGE ściśle współpracuje, Komisja Europejska i ECHA postanowiły przerwać przygotowywanie wytycznych.
Komisja Europejska rozważy teraz alternatywną trasę w ramach rozporządzenia REACH, która ma również na celu dalsze ograniczenie stosowania niklu. Mając to na uwadze, ARGE pozostanie ściśle zaangażowana w tę sprawę, zwłaszcza że niektóre państwa członkowskie Unii Europejskiej są niezadowolone z zaprzestania prac nad wytycznymi dotyczącymi niklu.
Ograniczenie niklu
Dyrektywa ramowa w sprawie odpadów
Dyrektywa 2008/98 / WE w sprawie odpadów (dyrektywa ramowa w sprawie odpadów) określa podstawowe pojęcia i definicje związane z gospodarką odpadami, takie jak definicje odpadów, recykling, odzysk.
Dyrektywa ramowa w sprawie odpadów wyjaśnia, kiedy odpady przestają być odpadami i stają się surowcem wtórnym (tzw. Kryteria zniesienia statusu odpadu) oraz jak odróżnić odpady od produktów ubocznych. Dyrektywa ustanawia podstawowe zasady gospodarowania odpadami: wymaga, aby gospodarować odpadami bez narażania zdrowia ludzi i szkodzenia środowisku, w szczególności bez ryzyka dla wody, powietrza, gleby, roślin lub zwierząt, bez powodowania uciążliwości przez hałas lub zapachy, i bez negatywnego wpływu na okolicę lub miejsca o szczególnym znaczeniu. Ustawodawstwo i polityka państw członkowskich UE w sprawie odpadów stosuje się w pierwszej kolejności do następującej hierarchii gospodarki odpadami:
Dyrektywa wprowadza „zasadę zanieczyszczający płaci” i „rozszerzoną odpowiedzialność producenta”. Zawiera przepisy dotyczące niebezpiecznych odpadów i olejów odpadowych oraz obejmuje dwa nowe cele recyklingu i odzysku, które mają zostać osiągnięte do 2020 r .: 50% przygotowania do ponownego użycia i recyklingu niektórych materiałów odpadowych z gospodarstw domowych i innych źródeł podobnych do gospodarstw domowych oraz 70% przygotowania do ponownego użycia, recyklingu i innego odzysku odpadów budowlanych i rozbiórkowych. Dyrektywa wymaga, aby państwa członkowskie przyjęły plany gospodarki odpadami i programy zapobiegania powstawaniu odpadów.
Europejska Agencja Chemikaliów (ECHA) planuje utworzenie bazy danych zawierającej artykuły zawierające substancje wykazujące substancje wzbudzające szczególnie duże obawy (SVHC) – np. metal ciężki jest – zgodnie z ramową dyrektywą w sprawie odpadów do 2021 r. W tym kontekście ECHA opublikowała 11 lipca 2018 r. na swojej stronie internetowej:
Do końca 2019 r. ECHA utworzy nową bazę danych na temat obecności niebezpiecznych chemikaliów w wyrobach dla podmiotów zajmujących się przetwarzaniem odpadów i konsumentów. Baza danych będzie zawierać informacje przekazywane przez firmy produkujące, importujące lub sprzedające artykuły zawierające substancje z listy kandydackiej. Firmy muszą przekazać te informacje do końca 2020 r.
ARGE monitoruje rozwój i zapewni swoim członkom informacje – a jeśli to wykonalne – wsparcie w odpowiednim czasie.
